II Οι άρκευθοι δεν είναι ποτέ μόνοι. Από την Αρκτική κατανέμουν τα φύλλα τους έως τις σκηνές όπου ζουν οι αυτοκτονούντες που μεταφέρουν την κληρονομιά τους. Ο παππούς αυτοκτόνησε. Κι ο πατέρας το ίδιο, ήπιε υδροχλωρικό οξύ. Κι η σαραντάχρονη γυναίκα που κρεμάστηκε σπίτι της, μοναχή, αφότου η κόρη της έφυγε για το πανεπιστήμιο. Θεϊκό φως. Όλος ο κόσμος ξέρει πως πρέπει να προσεύχονται. Αυτό είναι κάτι που ξέρει όλος ο κόσμος. Πιλάρ Αδόν (Μαδρίτη, 1971-) Για τον άρκευθο ή κεδρόμηλο
A blog about culture, theatre, poetry, writing and political society, in between languages and cities for everyone interested in the synchrony of (re)acting. Spanish, English, Greek.