Κι ένα ποίημα από μια σειρά νέων που γράφονται. ΒΟΜΒΑΚΙΣΤΑΝ Πόλεμοι μαραζώνουν το βλέμμα μικρών παιδιών στα σχολεία της ειρήνης που δεν μπορεί να σταματήσει το κέρδος από τα πετρέλαια και τα κοιτάσματα χρυσού ούτε τις σφαίρες στους αμάχους, πόλεμοι ζώνουν ζωντανούς και ένα μάτσο οστά των πεθαμένων. Όλοι βγήκαμε με φυσούνα στο Βομβακιστάν, σε μια πλατφόρμα πολεμικών παιχνιδιών, παραδεχτήκαμε τον θάνατό μας μπροστά στον πλανηττάρχη και φύγαμε μισοί, χωρίς πλάτες και αγάπες προς έναν παγερό κωφό λαό του πέρα κέρδους. Δεν έχουμε μυθολογία ούτε αγάλματα στις κορυφές, η πλύση εγκεφάλου σάρωσε ό,τι ήτανε δικό μας ή τουλάχιστον για τέτοιο το πιστεύαμε. Βγήκαμε μόνοι στον πόλεμο κι έχουμε άγριο βλέμμα. Ήρθαμε μόνοι στο Βομβακιστάν που βρέχει σφαίρες, θερίζει κόσμο και κανείς δεν ψιθυρίζει σε κανέναν όρκους αγάπης τρυφερούς. Αν είναι έτσι, δεν μπορείς να έρθεις να με βρεις, διεύθυνση δεν έχω παρά μια ανοιχτή στον πόνο πληγή. Δεν εί...
ESTE LIBRO No quiero devolver este libro que despliega el follaje del corazón, quiero tenerlo en la mano que mira las hojas secas por el mismo camino donde tu silencio es el rito de siempre menos un mensaje, no quiero volver a la vida sin este libro, nombre, mundo. Es que el poeta nos conecta con la roca de la existencia abriéndole grietas, el sueño es un poema aún inconcebible con tu cara meciéndose en sus páginas. Las hojeo y apareces, si cierro el libro, te vas como un sonámbulo. ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Δεν θέλω να επιστρέψω αυτό το βιβλίο που ξετυλίγει το φύλλωμα της καρδιάς, θέλω να το έχω στο χέρι που κοιτά τα ξερόφυλλα στην ίδια πορεία όπου η σιωπή σου είναι η τελετή του πάντα μείον ένα μήνυμα, δεν θέλω να επιστρέψω στη ζωή χωρίς αυτό το βιβλίο, όνομα, κόσμο. Είναι που ο ποιητής μάς συνδέει με τον βράχο της ύπαρξης ανοίγοντάς της σχισμές, το όνειρο είναι ένα ποίημα ακόμα ασύλληπτο ...